Dram içinde dram yaşıyorlar

Tiyatina’nın eşine bırakmadığı üvey oğlu Kasım Kılıç, annesinin yönlendirmesiyle başladığı futbolda İşitme Engelliler Milli Futbol Takımına seçildi. Temizlik personeli olarak çalıştığı iş yeri kapanan Tiyatina, 4 çocuğuyla birlikte zor günler geçiriyor.

İşitme engelli Rus vatandaşı Marina Tiyatina, 15 yıl önce turist olarak geldiği Türkiye’de kendisi gibi işitme engelli olan bir Türk vatandaşıyla tanışıp, kısa sürede evlendi. Bu evlilikten üç çocuğu olan Tiyatina, eşinin önceki evliliğinden olan oğlu Kasım Kılıç’a da 4 yaşından beri annelik yaptı. 3 yıl önce eşiyle anlaşmazlıklar yaşayınca ayrılan Tiyatina, 3 çocuğu ve üvey oğlunun da velayetini alarak, Bağlar ilçesinde tuttuğu bir evde yaşam mücadelesi vermeye başladı. Hiçbir maddi destek almayan Tiyatina, komşuların verdiği eşyalarla evi donatıp bir iş yerinde temizlik işçisi olarak çalışmaya başladı. Eşinden nafaka da almayan Tiyatina, kendisi gibi işitme engelli olan üvey oğlu Kasım’ın futbola tutkusunu görünce onu futbola teşvik etti. Her konuda ona destek olan Tiyatina, bu desteği sayesinde oğlunun milli takıma seçilmesini sağladı. 23. Yaz İşitme Engelliler Olimpiyatları için İşitme Engelliler Milli Futbol Takımına seçilen Kasım, annesinin çabalarını boşa çıkarmayarak, eve altın madalya ile döndü. Çalıştığı iş yeri iflas edince bir anda işsiz kalan Tiyatina, 4 çocuğuyla birlikte zor günler geçirmeye başladı. İşitme engelli oldukları için iş bulmakta zorlanan Tiyatina ve Kasım’ın kötü günler için biriktirdikleri para da bitince aile kiralarını ödeyemez duruma geldi.

“Üvey oğlum demek istemiyorum”

Kasım Kılıç’ı üvey oğlu olarak görmediğini ifade eden Tiyatina, “Boşandıktan sonra eşimin oğlunu da yanıma aldım. 16 yıldır bizimle beraber. Ben çocuklarıma bakıyorum. Maddi desteğim yok eşimden de herhangi bir nafaka almadım. Benim üç çocuğum konuşabiliyor ama Kasım da benim gibi işitme engelli. Kasım’ı abileri olarak görüyorlar. Öz üvey ayrımı bizde yok. Biz onu öz olarak görüyoruz. Kasım onlara abilik yapıyor. Çok destek çıkıyor. Ben çalışıyor olduğum zamanlar Kasım başlarında durur ilgilenirdi. Biz tamamen bir aileyiz. Kasım için de birçok yere iş başvurusunda bulunduk. İşitme engelli olduğu için birçok alanda iş imkanı olmadı. Lise mezunu. Çok zeki ve çalışkan bir çocuk. Aileye ben bakıyorum. Bir mühendislik firmasında temizlik yapıyordum. Son 3,5 ayda firma sıkıntı yaşadığı için işsiz kaldım. O günden bu yana maddi sorunlar yaşıyorum. Son iki yıldır düzenli olarak çalışıyordum ama işyeri iflas edince bırakmak zorunda kaldım. Vakıf ve birçok yardım kuruluşuna başvurdum ama bir sonuç alamadık henüz. Arkadaşlar, eş, dost aile biraz destek oluyorlar o şekilde geçiniyoruz. 15 yıldır Türk vatandaşıyım. Kiracıyız ve ev sahibi haklı olarak sorun çıkarıyor ama yine de bir yerde bizi idare ediyor” dedi.

“Maçlarını izlerken ağladım”

Kendisinin de spora ilgisinin olduğunu ve Rusya’da atletizmle uğraştığını dile getiren Tiyatina, “Yarışmalara katıldım, ilerledim. Okuldaki yarışmalarda hep birincilik aldım. Spora merakım da buradan geliyor. Oğlum Kasım da benim gibi işitme engelli ve kaliteli bir yaşamı olsun istedim. Eğitimi çok iyi olsun istedim. Spora da ben yönlendirdim. Futbolu da çok seviyor zaten. ‘Ödül alacaksın’ diye sürekli telkinlerde bulundum. Ahlaklı, saygılı, temiz bir insan olması için uğraştım. Kendisi de beni dinledi. Sonunda başarıyı elde etti. Biz de rahatladık. Ben bile hala şokundayım. Sporda şuan çok iyi bir yerde. Futbolda altın madalya aldı. Olimpiyatlarda maçlarını televizyonda izliyordum. Maçlarını izlerken oturup ağladım. Çok duygulandım. Benim annem babam da işitme engelli ve babam üvey. Çocukluğumdan beri çok iyi baktılar bana. Ben onlardan öyle gördüm. Babam öz kızı gibi büyüttü beni. Kasım da üvey oğlum ama ben üvey kelimesini kullanmak istemiyorum. Kesinlikle o benim oğlum. Sanki aynı kandan candan olmuş gibi birbirimize değer verdik. Zaten çocuklarımdan da ayırmadım hiçbir zaman” diye konuştu.

“Ya Kasım ya ben iş bulabilirsek geçineceğiz”

Kasım ya da kendisi iş bulunca geçinebileceklerini aktaran Tiyatina, şunları kaydetti:

“425 TL kira veriyorum. Diyarbakır’ın sıcağı malum. Elektrikler de gidip geliyor. Bu yüzden buzdolabımız da bozuldu. Tamirci getirdik buzdolabı artık olmuyormuş. Biz de attık buzdolabını. Yeni dolap alacak para da yok. Komşular buz getiriyor. O şekil su ihtiyacımızı gideriyoruz. Zaten küçük piknik tüpüyle yemeğimizi yapıyoruz. Büyük tüp alacak paramız da yok. Dolap olmadığı için yemekleri ufak ufak günlük yapıyoruz. Birikmiş paramız da kalmadı. Eş dost sayesinde geçiniyoruz. Ben bu durumdan rahatız oluyorum. Onlara da yük olmak istemiyorum. 4 çocuğum var ve ben sabrediyorum. İş arıyorum. Devletin resmi kurumlarından destek bekliyorum. Başvurulara yine devam edeceğim. Koltuk takımlarını iş yerinden arkadaşlar vermişti. Halıları, televizyonu hep bir yerden destekle aldık. Boşandığım zaman hiçbir şeyimiz yoktu. 4 çocuğumla bir başımıza ayakta durmaya çalışıyoruz. Ben çocuklarıma sahip çıkacağım ama bunun için bir iş imkanı lazım bana. 51 yaşındayım ama çalışabilirim. Çocuklarım okusun istiyorum. İş olmadığı zaman onları okula da gönderemeyeceğim. Maddi manevi sıkıntıdayım. İş imkanı olmasa belki Rusya’ya bile geri dönebilirim. Devletimiz, iş adamları, artık kim bize destek sunarsa. Kasım da işsiz o da kendine iş bulabilseydi kendi hayatını idame ettirebilseydi . Evde ev işlerinde bana hep yardımcı olur. Hasta olduğumda günü geldi bulaşık yıkadı, yemek yaptı. Kardeşlerine baktı. Oğlumdan memnunum.”

"Öz annem bakmadı"

Annesinin desteğiyle spora yöneldiğini ve böylece Milli Takıma seçildiğini anlatan Kasım Kılıç ise, “Akşam idmana giderdim sabah okula giderdim. 8 yaşından beri futbolla uğraşıyorum. Devamlı maç yapıyorduk. Annem hep destekliyordu beni. Babam desteklemiyordu. Hep kızıyordu. Öz annem bakmadı bize üvey annem beni büyüttü. Birkaç kulüpte oynadım. 2016’da da Polonya’ya gittik. Orada ikincilik elde ettik. Bu yıl da Samsun’da düzenlenen 23. Yaz İşitme Engelliler Olimpiyatlarına milli sporcu olarak katıldım. Finalde Ukrayna’yı 4-3 yenerek kazandık. Geçen yıl Manavgat Spor Kulübündeydim. Son zamanlarda bana çok destekleri oldu. Kardeşlerimle aram çok iyi. Maçlara gittiğim zaman aklım onlarda kalıyordu. Onları çok seviyorum. Abilik yapıyorum onlara. Erkek kardeşim futbolla çok ilgili. Onla da ilgileniyorum. Onu da yetiştirmeye çalışıyorum” ifadelerini kullandı.

“Evin büyüğü olarak aileme bakmak istiyorum”

İş için birçok başvuruda bulunduğunu söyleyen Kılıç, şunları kaydetti:

“Hep olumsuz sonuç aldım. İdmana yöneldim o yüzden. Annem çalışırken kardeşlerimle ilgilendim. Annem şimdi işsiz, çalışıp annem ve kardeşlerime destek olmak istiyorum. Bir şekilde çalışmam, iş bulmam lazım. Annem çok çalıştı, çabaladı. Ben istiyorum ki o sorumluluğu artık ben alayım. Ben çalışıp onlara bakmak istiyorum. Genelde işitme engelli olduğumuz için işe alınmıyoruz. Meslek lisesi mezunuyum, staj yaptım. Bunun dışında evrak işleri, masa başı işleri, yazışma işleri yapabiliyoruz. İşsizlik sorunu biz işitme engellilerde çok var. Çoğumuz işsiziz. Bu konuda destek istiyorum. Devletimizden de destek istiyorum. Evin bir büyüğü olarak aileme bakmak, kardeşlerime sahip çıkmak istiyorum. Annem çalışıp hep bize bakıyordu. Çok çok zorluklara göğüs gerdi. Ben istiyorum ki kendisi otursun. Maddi manevi başlarında olmak istiyorum. Bunun için iş imkanı istiyorum.”

Kaynak: Diyarbakır Söz