Evet sevgili okurlar!
Bugünkü sohbetimize başlık olarak kullandığımız ifade, Yargıtay Onursal Başkanı Prof. Dr. Sami Selçuka aittir..
Bir önceki gün Karar Gazetesinin yazarı Elif çakırla yapmış olduğu telefon sohbetinde ifade ettiği bir cümle...
Sayın Selçuk, her zaman ki gibi yine bilimsel bir tanımlamada bulunmuş..
Bilimsel ve hukuki değerleri taşıyan sayın Selçukun zaman zaman bazı ifadelerinden bizde faydalanarak, sohbetlerimize konu etmişizdir.. Ve siz değerli okurlarımızla paylaşmaktayız!.
çakırın köşesine taşıdığı Sayın Selçukla yapmış olduğu söyleşiden bazı bölümler aktarmak istiyorum...
***
Ayasofya meselesini bağımsızlıkla ve egemenlikle ilişkilendirmenin yanlış ve yanıltıcı olduğunu anlatan Sayın Selçukun açıklaması şöyle:
Sağ ve sol, yazılı ve görsel basında Ayasofya üzerine yazılanları okuyor, konuşulanları dinliyorum. Tartışmanın yanlış temelde yürütüldüğünü üzülerek görüyorum. Baştan belirteyim ki, konunun ülkemizin bağımsızlığı ile hiçbir ilgisi yoktur. Bu tür bir yaklaşım, sorunu yalnızca yörüngesinden çıkarmakla kalmaz, ülkemizin içişlerini de, durup dururken kendi katkımızla tartışma konusu yapmış oluruz..
Danıştayın kararını öğrendiğinde bir Türk ve Müslüman olarak mutluluk duyduğunun altını çizen Selçuk şöyle devam ediyor:
Ancak bu yüzeysel ve duygusal bakışı bir yana bırakarak soruna biricik efendim olan hukuk açısından eğildiğimde bu sonuç beni sevindirmemektedir.
Gerçekten konu, doğrudan hukukla; dolayısıyla Türkiyenin hukukun içinde kalan bir anayasal devlet olup olmadığı ile ilgilidir. Dünyada 200ün üzerinde devlet, hemen hemen hepsinin anayasası var; dolayısıyla hepsi bir anayasalı devlettir.
Bizim de bir Anayasamız var. Ancak önemli olan soru şudur: Acaba bu devletlerin hepsi her işlemlerinde anayasalarına uyuyor mu?
***
Sami Selçuk anayasalı devleti ve anayasal devlet kavramlarının birbirinden çok farklı olduğunu belirterek şunları söylüyor:
İşte tam bu noktada devletleri ikiye ayırmak gerekir: Hukukun, yani anayasalarının içinde kalan anayasal devletler ve hukukun, yani anayasalarının içinde kalmayan anayasalı devletler.
Buna göre laiklik ilkesine dayanan bir rejimde devlet, inanç, din alanları karşısında ilgisiz, nötr kalmak; bu alanlardaki işlemleri ilgili bireylere, topluluklara bırakmak zorundadır.
Türkiye, yıllarca bu ilkeye uymamış, inanç alanını düzeltmeye ve yönlendirmeye kalkışarak 1926/765 Eski Türk Ceza Yasasında 163üncü maddeyi uygulayarak, başörtüsünü yasaklayarak insanları cezalandırmıştır.
Bunlardan artık vazgeçilmeli, anayasal bir devlet olarak hukukun dediğine (jurisdictio) uyulmalıdır.
***
Ayasofya kararını bu kavramlar açısından yorumlayan Sami Selçuk şöyle konuşmasına devam ediyor:
Ayasofya kararıyla Türkiye Cumhuriyeti Devleti, 2020 yılında bile anayasal devlet değil, anayasalı devlet olduğunu, hukukun üstünlüğüne yaslanmayan bir düzeni benimsediğini ortaya koyarak bir kez daha ABden, özendiği hiper-demokrasiye geçme yolundaki Batı düzeninin çok gerisine düşmüştür.
Batının eleştirilerini, bağımsızlık ve iç işlerine karışma bağlamında değil, Türkiyenin anayasal ve hukuka bağlı bir düzeni benimseyip benimsemediği açısından ele almalı; hukukun üstünlüğünü savunan ve hukukla bağlı olan Türk ve Müslüman insanlarımızı sevindirmeli; konunun ülkemizin bağımsızlığı ile ilgili olmadığını halkımıza da dürüstçe anlatmalıyız.
Böyle bir tutum ve yaklaşım, hem süzme hukuksal ve hem de süzme ahlaki olacaktır.
***
Evet sevgili okurlar!
Sayın Selçukun görüşleri paralelinde, Türkiyenin yüz yıllık manzarasını sizinle beraber seyredip, bilimsel pencereden irdelemek istiyorum..
Hatta bırakın yüz yıllık bir süreci, iki yüz yıldan beri olup bitenler, yaşananların hiçbirisi ama hiç birisi devletin ve milletin varlığına, ciddiyetine, ilerlemesine, kalkınmasına yönelik, olmamıştır...
Bu uzun süreç içerisinde ne yazık ki bir çok yönüyle aldatmacalar, kandırmacalar, olayları ters yüz etme stratejisi benimsenilmiştir...
Akı kara, karayı ak etme, cüceyi kahraman, kahramanları cüceleştirme gibi komplo teorileri, tertiplenmiştir...
Ne devlet, ne ülke, ne millet iki yakasını bir araya getiremediği gibi; yaşadığı sıkıntıların haddi hesabı yok...
çünkü; hep kaos ve krizler, darbeler, ihtilallerle yüz yüze gelmiştir..
Milleti değil, devleti kutsayan, anlayış hep benimsenilmiştir..
Sayın Selçuk, Anayasal bir devletin ciddiyetinden, varlığından bahsederken 1926/765 Eski Türk Ceza Yasasının 163üncü maddesine de atıfta bulunuyor..
Bu madde özellikle 1926da Türk Ceza Kanunun içine konuldu...
Ki bu madde; Milletin dinine, inancına, ibadetlerine, başörtüsüne, tüm İslam kültürüne, gelenek ve göreneklerine pranga attı...
İslamı her yönüyle kasıp kavururcasına büyük bir ambargo altına alma; maddesiydi TCKnın 163üncü maddesi!.
İki Müslüman bir araya gelip dini bir sohbet yapamıyordu.
Peki bu hukuk devletinin bir biçimlendirmesi miydi, yoksa şekli olarak hukuk devleti gibi gösterip de insanlarına zulüm etme biçimi miydi?
Nitekim, Türk Ceza Kanunu içine konulan bu madde en azından elli sene, hükmünü sürdürdü...
Nihayet ANAP döneminde merhum Cumhurbaşkanı Turgut Özalın himmet ve gayretiyle, TCKnın 163 maddesi kaldırıldı...
İşte bu paralelde, doksan yıllık uygulamaların hangi tarafı hukukun üstünlüğüne uymaktadır...?
Ya da hukuki gerçeklere uygundur?.
Pek tabi ki, Dünya hukuk ilkelerine bağlı mıdır?..
Veya bir paralellik arz ediciliği var mıdır?
Bunun gibi daha neler neler?
Sayın Cumhurbaşkanımızın Danıştay 10uncu Dairesinin kararı paralelinde 1934teki Bakanlar Kurulu kararıyla kapatılan Ayasofyayı yeniden Camiye dönüştürmesi milletin ruhi derinliklerine bir serinlik vermiş, kalp ve gönüllerini müreffeh kılmış ise de, bize göre atılan bu adım yalnız başına, kafi değildir.
Üç gün evvel de yazdım...
Artık bu tabular yıkılmalıdır..
Ayasofyanın müzeden camiye dönüştürülmesi bir ilkedir...
Ki bunun zıttı, yani müze olarak kalması demek; kiliseye çevrilmiş demektir.
Ama, tabular yıkıldı; Ayasofya Camiye çevrildi..
24 Temmuz günü de, ilk Cuma namazı kılınacak...
Cumhurbaşkanı Erdoğanın bu tabuyu yıkması, seksen milyon insanın dualarına mazhar olmuştur.
Az önce de ifade ettiğim gibi bu yetmez!
çünkü, bu ülkede tez elden süratle yıkılması gereken çok önemli tabular var.
Bu tabular yıllardan beri bu milleti hep komplo teorileriyle baş başa bırakmıştır...
Atatürkçülük, devrim ve inkılaplar adı altında devletin bünyesine gizlenmiş masonik kafalar, bu milletin inancına karşı, Kuranına karşı, cami cemaatine karşı, tek kelimeyle şeriatın hükümlerine karşı, tertipledikleri bir dizi kirli komplo teorilerinin oluşturduğu tabuların artık tümüyle yıkılması gerekir...
Belki o zaman bu millet, 7den 70ine herkes, inanır, bağlanır...
Ve tabi ki, Türkiye tüm cihetiyle bağımsız bir devlet vasfına kavuşabilir..
Millette o inancı, kendinde görür...
Ayasofyanın ibadete açılması elbette ki unutulmaz büyük bir girişimdir, büyük bir başarıdır...
Bu da, Cumhurbaşkanımızın sayesinde olmuştur..
Ancak bu tek başına yeterli değildir..
çünkü herşey bitmiş, değil..
Devamı olmalı..
Türkiyenin tam bağımsızlığını ilan etmesi; ancak ifade ettiğimiz tabuların yıkılmasıyla mümkün olabilir?
En derin sevgi ve saygılarımla
Hayırlı Cumalar