Ciğerlerimiz yanıyor; cayır çayır Oksijen dallarımız, yakılıyor! Bir tufan misali; ülkenin dört bir yanında manzara aynı!.. Onlarca noktada yangın var..

***

Ahali seferber.. İtfaiyeciler.. Jandarma Polis. AFAD ekipleri.. Herkes canhıraş şekilde; bir damla su olup, yangınları söndürme, mücadelesinde.. Şehitler var!

Peki, bu yangınları çıkaran kim?. Ya da, müsebbip! Veyahut; yangınların çıkış nedeni?.. İddialar.. Gazete Manşetleri Yorumlar.. Herkes farklı bir iddianın peşinde.. Kimi doğa intikam alıyor.. Kimi rant odaklı bu yangınlar diyor..

***

İki gerekçe de, olabilirlik noktasında!.. Ama kabul etmeliyiz ki, mevcut durum yangınların bizzat insanlar tarafından ve bizzat organizeli bir sabotajla; ormanlar yakılıyor.. En güçlü şüphe ve kuşku bu minvalde..

***

Ki ben de, bu işte bir kasıt var ve birileri bu yangını çıkarıyor.. Yoksa, aynı anda onlarca bölgede yangınların olması, tesadüfle, doğanın intikamıyla, rant odaklı organizasyonla, açıklanamaz!

***

Bakanların dediği gibi.. Soruşturuluyor, araştırılıyor.. Ki şu an elde bir delil ve kanıt yok!.. Ancak, örgütler farklı mecralarda bir üstlenme yoluna gidiyorlar.. Yangınların söndürülmesi kadar, işin iç yüzünün de gün yüzüne çıkarılması gerekiyor..

***

Sorumlular tespit edilmeli.. En ağır şekilde cezalandırılmalı.. Bu arada, Manavgatta önceki gece yaşanan gerilimin de olası toplumsal infialin ateşinin körüklenebileceğini de göz önüne alarak, pür dikkat edilmeli!..

***

Bir kıvılcımın ormanı yaktığını görüyorsak.. En küçük, toplumsal bir kırılmaya dair kıvılcım, önü alınamaz sonuçları doğurur.. Öyle ya dört bir tarafımızda, pusuya yatmış çakallar sürüsü var! Diş biliyorlar...

***

PADİŞAHIN İŞİ NE?

Pazar mahiyetli, yazıya gelirsek.. Malum sohbete girişte, bedbahtların, gafillerin, şeytanın, ateşin, bilmem ne çakalların, ciğerlerimizi yakan, tablosuyla söze girdik.. Bu kadar yakıcı, nefes kesici hadiseden sonra; zihnin deşarjı açısından, Padişahın işi ne? başlığıyla, Sultan Murad Hana dair, bir hikayeyi aktarmak istedim!.. Ki yıllar önce, arşivime almıştım Önemli bir hikaye!...

Ders verici, anlamı paha biçilmez, her kişinin, her idarecinin ve her komşunun, kendisini bulabileceği bir hikaye!

Bakalım, Sultan Murat Han, yüz yüze geldiği hakikatte neler yaşadı?

***

Sultan Murad Han o gün bir hoşdur. Telaşeli görünür. Sanki bir şeyler söylemek ister sonra vazgeçer.

Neşeli deseniz değil, üzüntülü deseniz hiç değil. Veziriazam Siyavuş Paşa sorar:

- Hayrola efendim, canınızı sıkan bir şey mi var ?

-- Akşam garip bir rüya gördüm.

- Hayırdır inşallah?..

-- Hayır mı şer mi öğreneceğiz.

- Nasıl yani?

-- Hazırlan, dışarı çıkıyoruz.

Ve iki molla kılığında çıkarlar yola. Görünen o ki, padişah hl gördüğü rüyanın tesirindedir ve gideceği yeri iyi bilir.

Seri, kararlı adımlarla Beyazıta çıkar, döner Vefaya, Zeyrekten aşağılara sallanır.

Unkapanı civarında soluklanır. Etrafına daha bir dikkatle bakınır. İşte tam o sırada yerde yatan bir ceset gözlerine batar, sorarlar;

-- Kimdir bu?

Ahali: - Aman hocam hiç bulaşma, derler. Ayyaşın meyhoşun biri işte!..

-- Nerden biliyorsunuz? - Müsaade et de bilelim yani. Kırk yıllık komşumuz...

Bir başkası tafsilata girer;

- Biliyor musunuz, der. Aslında iyi sanatkrdır. Azaplar çarşısında çalışır. Nalının hasını yapar... Ancak kazandıklarını içkiye, fuhuşa harcar. Hem şişe şişe şarap taşır evine, hem de nerde namlı mimli kadın varsa takar peşine.. Hele yaşlının biri çok öfkelidir. - İsterseniz komşulara sorun, der. Sorun bakalım onu bir cemaatte gören olmuş mu?.. Hasılı, mahalleli döner ardını gider. Bizim tedbili kiyafet mollalar kalırlar mı ortada!..

***

Tam vezir de toparlanıyordur ki, padişah keser yolunu :

-- Nereye? - Bilmem, bu adamdan uzak durmayı yeğlersiniz sanırım.

-- Millet bu, çeker gider. Kimseye bir sey diyemem... Ama biz gidemeyiz, şöyle veya böyle tebamızdır. Defini tamamlamak gerek.

- İyi ya, saraydan birkaç hoca yollar, kurtuluruz vebalden.

-- Olmaz, rüyadaki hikmeti çözemedik daha.

- Peki ne yapmamı emir buyurursunuz?

-- Mollalığa devam... Naaşı kaldırmalıyız en azından.

- Aman efendim, nasıl kaldırırız?

-- Basbayağı kaldırırız işte. - Yapmayın, etmeyin sultanım, bunun yıkanması, paklanması var. Tekfini, telkini...

-- Merak etme ben beceririm. Ama önce bir gasilhane bulmalıyız.

- Şurada bir mahalle mescidi var ama...

-- Olmaz, vefat eden sen olsaydın nereden kalkmak isterdin?

- Ne bileyim, Ayasofyadan, Süleymaniyeden, en azından Fatih Camiinden...

***

-- Ayasofya ile Süleymaniyede devlet erkanı çoktur. Tanınmak istemem. Ama Fatih Camiini iyi dedin. Hadi yüklenelim... Ve gelirler camiye. Vezir sağa sola koşturur, kefen tabut bulur. Padişah bakır kazanları vurur ocağa... Usulü erkanınca bir güzel yıkarlar ki, naaş; ayan beyan güzelleşir sanki. Bir nurdur, aydınlanır alnında. Yüzü skilere benzemez. Hem manlı bir tebessüm okunur dudaklarında. Padişahın kanı ısınmıştır bu adama, vezirin de keza... Mechul nalıncıyı kefenler, tabutlar, musalla taşına yatırırlar. Ama namaz vaktine bir hayli vardır daha... Bir ara vezir sıkıntılı sıkıntılı yaklaşır.

***

- Sultanım, der. Yanlış yapıyoruz galiba...

-- Nasıl yani?..

- Heyecana kapıldık, sorup soruşturmadan buraya getirdik cenazeyi. Kim bilir belki hanımı vardır, belki yetimleri?..

-- Doğru, öyle ya, neyse... Sen başını bekle, ben mahalleyi dolanıp geleyim. Vezir, cüzüne, tesbihine döner, padişah garip maceranın başladığı noktaya koşar. Nitekim sorar soruşturur. Nalıncının evini bulur. Kapıyı yaşlı bir kadın açar. Hadiseyi metanetle dinler. Sanki bu vefatı bekler gibidir.

***

- Hakkını helal et evladım, der. Belli ki çok yorulmuşsun. Sonra eşiğe çöker, ellerini yumruk yapar, şakaklarına dayar... Ağlar mı? Hayır. Ama gözleri kısılır, hatıralara dalar belki. Neden sonra silkinip çıkar hayal dünyasından...

- Biliyor musun oğlum? Diye dertli dertli söylenir... Bizim efendi bir lemdi, vesselam... Akşamlara kadar nalın yapar... Ama birinin elinde şarap şişesi görmesin; elindekini avucundakini verir satın alırdı. Sonra getirip dökerdi helaya!.. -- Niye? - Ümmeti Muhammed içmesin diye...

-- Hayret... - Sonra, malum kadınların ücretlerini öder eve getirirdi. Ben sizin zamanınızı satın aldım mı? Aldım, derdi. Öyleyse şimdi dinlemeniz gerek... O çeker gider, ben menkbeler anlatırdım onlara... Mızraklı ilmihal. Hucceti islam okurdum...

***

-- Bak sen! Millet ne sanıyor halbuki...

- Milletin ne sandığı umrunda değildi. Hoş, o hep uzak mescidlere giderdi. Öyle bir imamın arkasında durmalı ki, derdi. Tekbir alırken Kabeyi görmeli...

-- Öyle imam kaç tane kaldı şimdi? - İşte bu yüzden Nişancıya, Sofulara uzanırdı ya... Hatta bir gün; Bakasın efendi, dedim. Sen böyle böyle yapıyorsun ama komşular kötü belleyecek. İnan cenazen kalacak ortada...

***

-- Doğru, öyle ya?..

- Kimseye zahmetim olmasın deyip, mezarını kendi kazdı bahçeye. Ama ben üsteledim. İş mezarla bitiyor mu, dedim. Seni kim yıkasın, kim kaldırsın?

-- Peki o ne dedi?

- Önce uzun uzun güldü, sonra;

- Allah büyüktür hatun, dedi. Hem padişahın işi ne?

***

GÜNÜN SÖZÜ

- Dünyaya geldiğimiz gün bir yandan yaşamaya, bir yandan ölmeye başlarız.