Ahmed yaratılmış o büyük Nur-u Ehadden Her zerrede nurdur, o ezelden hem ebedden Bir nur ki odur hem yüce hem lâyetenâhi Ol Fahr-i cihan Hazret-i Mahbûb-u İlâhî Parlattı cihanı bu güzel Nur-u Muhammed (A.S.M.) Halkolmasa, olmazdı bir zerre ve bir ferd.

Ol nuru ânın, her yeri her zerreyi sarmış Baştan başa her dem bu kesif zulmeti yarmış.

Bir nur ki odur sâde ve hem lâyetezelzel Âri ve brî cümleden üstün ve mükemmel.

Bir nur ki bütün zerrede ancak o nümâyân, Bir nur ki verir kalblere hem aşk ile îman.

Bir nur ki eğer olmasa ol nur hele bir an, Baştan başa zulmette kalır hem de bu ekvan.

Bir nur ki değil öyle muhat, hem dahi mahsur Bir nur ki eder kalbi de pürnur, çeşmi de pürnur.

Bir lemadır andan, şu büyük şems ve kamerler.

Hep işte o nurdan bu acâvin koca âlem, Halk oldu o nurdan yine Cennetle Cehennem.

Şek yok ki o nurdur okunan Hazret-i Kurân.. Ol nur-u ezel hem sebeb-i hilkat-i insan..

Herşeye odur mebde ve asıl ve esas hem, Ondan görünür nev-i beşer böyle mükerrem.

Bir zerre değil, bahr-i muhit o bahr-i münirden, Hem nasıl beşer hiç kalıyor hepsi de birden.

Şek yok ki cihan, katre-i nurundan o nurun, Şek yok ki bu can, zerre-i nurundan o nurun.

Sönsün diye üflense, o derya gibi kaynar, Söndürmeğe hem kimde aceb zerre mecâl var.

Söndürmeğe kalkmıştı asırlar dolu küffar Kahreyledi her hepsini ol Hazret-i Kahhâr.

Hep sönmüş asırlar, yanıyor sönmeden ol Tarihe sorun, kimdir o nur, hem kimmiş menfur. Alnında yanan Nur-u Muhammeddi Halîlin Yetmezdi gücü, bakmağa her çeşm-i alîlin.

Görseydi Resûlün o güzel nurunu, Nemrud Yakmazdı o dem, nârını ol kâfir-i matrud.

Bir sivrisinek öldürüyor o şâh-ı cihânı, (!) Atmıştı Halili âteşe çünkü o canî.

Bir perde açıp söyledi Hak gizli kelâmdan, Ol âteşe bahseyledi hem berd u selâmdan.

Dostum ve Resûlüm yüce İbrahimi, ey nâr! At âdetini, yakma bugün, sen onu zinhar!

Bir gizli hitap geldi de ol dem yine Haktan Bir abd-i mükerrem dahi kurtuldu bıçaktan.

Ol nurdan için Yûnusu hıfzeyledi ol hût, Ol nur ile kahreyledi hem kavmini ol Lût.

Ol hüsn-ü cemâl, eyledi âlemleri hayran Nerden onu bulmuş, acaba Yûsuf-u Kenan.

Hikmet nedir, ol derdlere sabreyledi Eyyûb, Hem sırrı nedir, Yûsuf için ağladı Yakub.

Öldükçe dirildikçe neden duymadı bir his, Ol namlı nebi, şanlı şehid Hazret-i Cersis. Devam edecek