Madem Rehberi bahane edip, böyle hiç hatıra ve hayale gelmeyen bir evham ile ittiham ediliyorum. Ben ve kardeşlerim Rehberin hakikatı ile, hem manımızı, hem ahlkımızı tehlikeden kurtardığımız için deriz ki: Rehber onbeş sene evvel telif edilmiş, üç defa tab ile binler nüshası ve el yazısı ile on binler nüshası bu vatanda iştiyak ile okunmak suretinde intişar ettiği halde, yüzbin adam okuyucu hiç kimseden muvafık, muhalif, dindar, dinsizden hiç birisi dememiş ondan zarar gördük veya vatan ve millete zararı var işitmedik. Öyle bir zarar olsaydı, bu ehemmiyetli bir mesele olduğu için intişar edecekti. Halbuki bundan yüz bine yakın şhid gösteririz ki, biz ondan manımızı kurtardık, seciye-i milliyemizi onunla düzelttik, istifade ettik diye yüz bin şhid bu dvamıza lüzum olsa göstereceğiz.

Acaba bir adamın on hasenesi olsa, bir küçük yanlış nazara alınmadığı halde, böyle yüz bin hasene ve faide sahibi bir eserin vehmi, asılsız bir kusur tevehhümüyle medr-ı mesuliyet olabilir mi? Hiç, dünyada hayat-ı içtimaiyeye temas eden hiçbir kanun böyle bir hle suç diyebilir mi?

O eseri tedkik eden ulm-u İslmiye ve diniyeye mlik olmayan ehl-i vukufun suç unsuru diye gösterdikleri:

Birincisi: Likliğe aykırıdır, dini siyasete let ediyor.

Halbuki müellifi otuz beş seneden beri siyaseti terk edip bir gazeteyi okumamış ve şkirdlerinde de siyasetle meşgul olmayınız daima demesi, bu suç unsurunu tamamiyle keser.

İkincisi: Dini tedrisata taraftar olmak bir suç gösterilmiş.

Buna karşı deriz: Dünyada buna suç diyen hiçbir ehl;i imn bulunmaz. Hususan hapisteki olanlar içindeki biçarelere teselli suretinde ders vermiş. Tedrisata taraftarlığını o zaman söylemiş. Bu ise o cümleyi de, bütün bütün mnasız olduğunu gösterir. Hatta hapisteki üç yüz adamın az bir zamanda Risale-i Nurla ıslah olması, cinayetlerden tevbe ederek ve bütün onlar namaz kılmaları, alkadar memurların tevbe ederek ve bütün onlar namaz kılmaları, alkadar memurların nazar-ı dikkatlerini celbetmiş. O memurlar bir kısmı demişler:

On beş sene hapiste kalmasının faidesi kadar, on beş hafta Risale-i Nur ifade vermiş. Bunu hapisteki Rehberi yazana söylemişler.

Müellifi de demiş:

Yüz otuz kitaptan ibaret olan Risale-i Nur ve onun küçük bir parçası olan Rehberi, tamamiyle olmasa da, okuyan adam, elbette onbeş sene hapisteki cezadan, medresede ders okumak kadar istifade eder, ıslh-ı hl eder, fenalıklardan tevbe eder. Acaba böyle bir temenni bir teşvik ve beni hapse sokanlar da tasdik ettikleri halde suç olabilir mi?

Üçüncüsü: Tesettür ve terbiye-i İslmiye taraftarıdır diye suç göstermiş.

Devam Edecek