Evet, bu zamanda dinsizlik hesabına, benlikleri firavnlaşmış derecede ve mana ve Risale-i Nura hücumları zamanında onlara karşı tedafü vaziyetimizde tevazu ve mahviyet göstermek büyük bir cinayet ve hiyanettir. Ve o tevazu, tezellül hükmünde bir ahlk-ı rezile olur. Onlara karşı izzet-i diniyeyi ve şerafet-i ilmiyeyi muhafaza etmek için kahramancasına bir ebat bir kuvve-i mneviyeyi göstermek, acaba hiçbir vecihle hodfuruşluk olur mu? Hiçbir şöhretperestlik ve enaniyet olur mu ki: O zt öyle tevehhüm etmiş.

Hem Risale-i Nura muhtaç ve imanını kuvvetlendirmek ve kurtarmak için Nurları arayanlara karşı ki, onda üçü veya dördü şahsıma bakmayıp Nurdaki kat hüccetlerle iktifa ettiği gibi, beş-altı tane hüccetlerin kıymetini bilmediği için benim şahsıma bakar. Acaba bizi kandırdı mı, yoksa hakikat mı söylüyor? diye şahsıma karşı hüsn-ü zanlarını kırmamağa mecbur olduğumdan, şahsımın gizli fenalıklarına perde çekmek bir enaniyet olur mu?

Nefis kusursuz olmaz. Fakat şimdi bu zamanda ejderhalar, ifritler hükmünde dinsizlik komitelerinin hücumları ve tahribatları zamanında mütafaamda, bende görünen o sinek kanadı kadar kusurları görmek, o hücum edenlere bir yardı hükmüne geçmektir. Ve on adet muhtaçlardan beş altı biçareyi Nurun ilaçlarından mahrum etmektir. Bu nokta için ben kendi kuvvetime, meziyetime hiç itimad etmeyerek, yalnız hakikat-ı Kurniye ve onun tefsiri olan hakaik-ı maniyedeki kuvvete istinaden dünyaya iln ediyorum ki: Bütün dinsizler toplansalar, ben onlara karşı çekinmeyerek meydan okuyorum. Ve başımı eğmiyorum. Ve izzet-i ilmiyeyi kırmıyorum. Eğer bu bir benlik ise, o hiçbir cihetle bana ait değil ve benlik olamaz. Salbet-i maniye olur.

Zaten ben nasıl tabiatı, cad itibariyle inkr ediyorum. Ve Risale-i Nur bunu kat isbat etmiş. Öyle de; beşeri gurura, enaniyete, firavunluğa sevkeden iktidarı da tabiat gibi inkr ediyorum. Yalnız beşerin duası, bir fiili dua nevinden samimi bir ihtiyaç ile cüz kesbi, bir makbul dua hükmüne geçer. Onu da Cenb-ı Hak kabul eder. Keşfiyat namındaki beşere lzım olan hrikaları ihsan eder diye kat delillerle ilm-i usulid-dinin uleması, kader ve cüz-i ihtiyar bahsinde isbat ettikleri gibi.. ben de aynelyakn derecesinde kat kanaatla feyz-i Kurn ile Risale-i Nurun hüccetleriyle evvel kendi nefsimde, sonra herkesteki benlik ve iktidarın icad ve ihsan ve tevfk-ı İlhnin yalnız bir perdei olduklarını kat bildiğim için nurlara ve kardeşlerime iln etmişim ki: Ben bir çekirdektim. çürüdüm. Acz ve ihtiyaç ve samim istemek ve fiil dua etmek neticesinde Cenb-ı Erhamürrahimn, Risale-i Nuru o çekirdekten halkedip ihsan etmiş. Nurun mektubatındaki bütün medr-ı medih fıkralar o nuran ağaca aittir. Benim hissem katiyyen hiçbir cihette Fahir olamaz. Belki, yalnız ve yalnız şükürdür. Öyle ise kinat adedince Eşşükrü Lillh Elhamdülillh

Said Nurs

Aziz, Sıddık Kardeşlerim!

Evvelen: çok emarelerle ve bzı hadiselerle katiyyen tahakkuk etmiş ki, Nurun has talebelerinden bazılarının bir zaif damarını bulup hizmet-i Nuriyeden vazgeçirmek veya zaifleştirmek için Nurun ve Nur talebelerinin düşmanlarının çok plnları var. Medr-ı ibret bir-iki nümuneyi beyan ediyoruz:

Devam Edecek