Diyarbakırın merkez Yenişehir ilçesindeki evindeyken, Sur ilçesinden gelen yorgun merminin şakağına isabet etmesi sonucu iki gözünü kaybeden ve daha sonra kanser olduğunu da öğrenen ilkokul öğretmeni Mevlüde Ketani, hem karanlık hem de kanserle mücadele ediyor. Görmeyi özleyen Mevlüde öğretmen, kendisine gazilik unvanı, çocuklarına ise burs verilmesini istiyor.
Mevlüde Ketani (50), Sivas Cumhuriyet Üniversitesinden 1992 yılında mezun olduktan sonra ilk tayin yeri olan Diyarbakıra geldi. Burada eşi Murat ile tanışan ve bir süre sonra evlenen Ketani, 24 yıl boyunca Diyarbakırlı çocuklara ders verdi. Son görev yeri olan Sur ilçesindeki İsmet Paşa İlköğretim Okulunda Mevlüde anne olarak tanıtılan 2 çocuk annesi Ketaninin hayatı, Sur ilçesinden gelen yorgun merminin şakağına isabet etmesiyle bir anda değişti.
Merkez Yenişehir ilçesindeki evinde, 6 Ocakta, Sur ilçesinden gelen yorgun merminin şakağına isabet etmesi sonucu ağır yaralanan Ketani, henüz yeni uyandırdığı oğlu tarafından hastaneye kaldırıldı. İki gözünü kaybeden Ketaninin, yapılan tetkiklerde bir de meme kanseri olduğu ortaya çıktı. 9 aydır hem karanlık hem de kanserle mücadele eden Ketani, görmeyi özledi.
Öğretmenler kaçıyordu
Öğretmenlerin Güneydoğudan kaçtığı 1992 yılında Diyarbakıra öğretmen olarak atandığını belirten Ketani, 24 yılımı verdim öğretmenliğe. Ben başka bir iş de yapmadım. Direk Diyarbakıra tayin oldum. İlk görev yerim burası ve sınıf öğretmeni olarak atandım. 1992de terör yine vardı. Öğretmenler hep kaçıyordu buradan. Baya eksiklik vardı. O dönem 17 bin kadro açıldı. Biz geldik buraya. Onların içinde ben de vardım. Sonra burada kaldım. Eşimle Diyarbakırda tanıştım. çalıştığımız yerler de zor yerlerdi dedi.
Tek düşündüğüm gözlerim
Tek düşündüğünün gözleri olduğunu anlatan Mevlüde öğretmen, İmkan varsa ameliyat olmak istiyorum. Kök hücre olabilir. İyi bir hastanede ameliyat olabilir. Beyne yakın diye ameliyat edilirse felç olmamdan korkuluyor. O yüzden de dokunamıyorlar. Kurşun hala duruyor. Teğet vaziyette yapışmış. İlk zamanlar gölgeleri falan görebiliyordum. Aydınlık oldu mu fark ediyordum. Görebiliyordum. Şu an gölge falan da göremiyorum diye konuştu.
En büyük yardımcılarım çocuklarım
çocuklarının kendisine yardımcı olmak için şehir dışında bir üniversiteyi tercih etmek yerine Diyarbakırda kaldığını vurgulayan Ketani, şu anda en büyük yardımcım eşim ve çocuklarım. Öğrencilerim ve velilerim de beni yalnız bırakmıyor. Gelemeyenler de telefon ediyor. İnsan hüzünleniyor. Bazen diyorum ki, Ölmediğime şükredeyim mi? Gözlerim görmediği için üzüleyim mi? Hangisini düşüneyim? İşte çocuklar okula başladı. Ben yardımcı olamıyorum. Onlar benle ilgileniyorlar. Sağ olsunlar. Benim durumumdan dolayı başka yeri de yazamadılar ifadelerinde bulundu.
Gazi unvanı alabilmek için başvuruda bulundum
Vurulduğu tarihten beridir sürekli hastanede olduğunu da anlatan Ketani, sözlerini şöyle sürdürdü:
Olay görev mahallinin dışında meydana geldi. Bu yüzden sivil vatandaş olarak terör mağduru sayıldım. Hem rahatsızlıklar hem de çocuklarımın ikisinin de aynı yıl üniversiteye başlaması nedeniyle ekonomik olarak biraz zorlandık. Cumhurbaşkanlığına hem bana gazilik unvanı hem de çocuklara burs verilmesi için başvuruda bulunduk. Başvurunun cevabını bekliyoruz.