Faruk Arhan'dan mektup var

İşte deneyimli gazeteci Arhan’ın mektubu ;

Sayın Saffet Azbay;

1968’in zor şartlarında bir avuç sorumluluk sahibi memleket sevdalısının, inanç ve şehri temsil etmedeki büyük arzusuyla kurulan Diyarbakırspor, defalarca çıktığı Türkiye futbolunun zirve liginde tutunamamış, istikrarsız bir profil çizmiş, yükselirken yalnız şehirdeki taraftarını değil gerek coğrafyadaki gerekse başka kentlere göç etmek zorunda kalmış hemşehrilerini mutlu etmiş, düşerken üzmüş, başarıda sahiplenilmiş, başarısızlıkta kimsesiz bırakılmış, silahlar patladığında kapısına uğrayanı olmamış, silahlar sustuğunda devlet erkanı öncülüğü ve desteğinde sahipleri çoğalmış bir takım kimliğinden kurtulamamış ve 2012 yılına geldiğinde sportif başarı anlamında 1977’ye, kurumsal anlamda ise maalesef 1980’li yılların ortasına geri dönmüştür.

Şehirde, işlenmeyen ve yeşil sahalara profesyonel anlamla aktarılmayan bir futbol mutfağının varlığı; işsizlik, yoksulluk ve genç nüfus gibi rahatlıkta futbolda çıkışa neden sayılacak somut koşullara sahip olması ve bölge çocuklarının özgür bir ortamda futbol isteğine rağmen, bir türlü başlatılmayan tesis inşaası ve alt-yapı okullarının yapılmayışı; endüstriyel futbolda dünyanın geldiği yere karşın, yüzünü halkın gücüne ve arzusundan uzak tutan Diyarbakırspor’un; iş dünyasının, çıkarsızca, şov ve reklam kaygısından uzak, işin uzmanlarıyla el birliğiyle yeniden ve spor ahlakına sığan ilkelerle takıma el atması gerekiyor.

FIFA tarafından 2010 öncesi ve sonrasında dünyanın en başarılı kulübü seçilen Barcelona'da forma giymek için bu dönemde seçilen Diyarbakırlı Kürt genci Bayram Demirtaş’ın hikayesi tam da bunu anlatıyor. Diyarbakır'da inşaat işçiliği yapan bir babanın 14 yaşındaki oğlu olan Bayram Demirbaş, “FCB Türkiye'nin minikleri, Dünya'nın yıldızları''projesi kapsamında gösterdiği performansla 18 futbolcudan biri olmayı başarmış ve Barcelona’da forma giyme şansı yakalamıştı. 6 çocuklu ailenin en büyüğü olan Bayram Demirbaş, Barcelona'nın alt yapısı La Masia'nın seçmelerine hak kazanan minik futbolcudan biri olarak, "Babam iş oldukça inşaatlarda çalışıyor. En çok da bu yüzden futbolcu olmak istiyorum. Barcelona'da oynamak istiyorum" dediğinde Diyarbakırspor’a gönül veren kimse sözlerin ve Demirbaş gerçeğinin ne anlama geldiğini kavramamış olmalı ki; Diyarbakır’da hala ciddi anlamda, halka, halkın futbol gücüne dayalı bir girişimde bulunulmuş değil. Bu anlam ve önemde Diyarbakırspor’da temel ilke ve hedef şu olmalıdır: Dünyanın hızlı adımlarla ilerlediği endüstriyel futboluyla mücadele edecek, yurtiçinde ve dışında halkın desteği ve öz gücüyle kendi futbol mutfağında başarıya gidecek gücü ve organizeyi hazır ve dinamik hale getirmeli ve bunu en iyi şekilde yeşil sahalara servis etmelidir. Bu sadece Diyarbakırspor’un değil, bölge hatta Türkiye’nin futbolu için çok önemli bir kazanç olur. 1970’lerde kendi öz gücüyle büyük başarılara imza atmış Diyarbakır’ın önündeki en büyük engel zihniyettir. Bu gerici, çıkarcı ve hazıra konmayı seven ve salt sportif başarıya endeksli anlayış terk edilmelidir.

Özetle, Diyarbakır’ın ve sporunun kurtuluşu kendi potansiyelinde vardır ve yeter ki işlenmesi bilinsin. Aksi halde Diyarbakırspor’un önlenebilir düşüşü sürecek ve kulüp kapanma noktasına gelecektir.

Şahsınızda Diyarbakır halkına geçmiş olsun diyor, Diyarbakırspor’un er ya da geç eski parlak günlerine döneceğini umut ediyorum.

 Saygılarımla…

Faruk Arhan / Türkiye’de ilk defa Diyarbakır Kitap Fuarı’nda satışa sunulan Diyarbakırspor / Düğünde Kalabalık Taziyede Yalnız kitabının yazarı

Kaynak: Diyarbakır Söz