Dünya Ve Din

Dünya, mükafat değil, imtihan yeridir. Yüce Allah'ın, imtihana tabi tuttuğu beni Ademe ikramıdır.

Misak-ı ezel dediğimiz insan ervahının, Cenab-ı hakk'ın "Ben sizin rabbiniz değil miyim?" sorusuna "Evet, sen bizim Rabbizsin" diyerek başlayan varlığımızın yolculuğunda, imtihan durağı olan dünya hayatı, ahiretteki yerimizin şekillendiği ve imtihanın yapıldığı yerdir.

Allah Kur'an da Araf suresi 172 ayette;

"Hem de Rabbin, adem oğullarından, bellerindeki zürriyetlerini alıp da, onları kendi nefislerine şahit tutarak "Ben sizin Rabbiniz değil miyim?" (dedi). Onlar da, "Evet Rabbimizsin, şahit olduk" dediler."

Yüce Allah, dünyaya, sırası geleni gönderir, eceli dolanı da ahirete alır, şairin dediği gibi "dünya bir gemi, hayat bir liman, her limanda inen de var binen de"  Dünyaya imtihan için gelecek insan kalmayınca, dünyada olanlarda zamanını doldurup ecel gelip, göçtükten sonra dünyanın var olma amacı bitecek ve yıkılıp yok olacaktır.

Yüce Allah, insanların dini konuda tercih etme hakkı tanımamış ve "Sizin için din olarak İslamı seçtim" (maide 3) yine aynı ayette "dinin tam olduğunu" "kemale erdidiğini" de belirterek hiç bir mazarete yer bırakmamıştır.

Ali imran  85 ayette de;

" Kim İslam 'dan başka bir din ararsa, (bilsin ki o din) ondan kabul edilmeyecek ve ahirette husrana uğrayanlardan olacaktır."

"Ceza ( din günü) gününün sahibi" Allah; İnsanların hidayet bulacağı yaşam tarzının İslamın, tam ve noksansız olduğudur. Kaynağı Kur'an ve Sünnet olan İslam dinine, ekleme veya eksiltme gibi bir durum söz konusu değildir.

Basit, anlaşılır ve herkesin gücünün yeteceği kadarı ile sorumludur. Bir başka deyişle gücü yetenin de, yapması veya yapmaması gerekenlerle mükelleftir.

İslamiyet bir yaşam biçimidir. Bir ülkeye, coğrafyaya, ırka ve topluluğa has değildir.      İnsan varsa İslam da vardır, kişi bu dini bilme ve uymakla mükelleftir.

İslam; Akaid, ibadet ve muamelattan oluşur.

İnanç esaslarını teşkil eden akaid, islamın giriş kapısı ve kişinin oto kontrol dediğimiz, kendi kendini kontrol etme, vicdanlı davranma ve güzel ahlakın oluşmasında belirleyici olanıdır.

Kişinin kendi nefsine, insanlara, doğaya karşı olan görev ve sorumluluklarına müamelat denir. Kul hakkı da bu kategoride değerlendirilir.

Allah kendi hakkından vazgeç se dahi kul hakkı söz konusu olunca hak sahibi hakkını bağışlamadıkça Allah af etmez.

İbadet ise Allah'a kul olmanın doruk noktasıdır. İman ve müamelatın kemale ermesinin en güzel yansımasıdır. Kişi ile Rabbı arasında direk bir bağdır.

Adına İslam dediğimiz bu bağ; İbn Ömer (ra) rivayet edilen bir hadisle Peygamberimiz sallallahu aleyhi ve sellem:

"İslam beş temel prensip üzerine kurulmuştur: Allah'tan başka ilah olmadığına, Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulu olduğuna şehadet etmek, namaz kılmak, zekat vermek, Beytullah'ı ziyaret etmek (hacca gitmek)  ve ramazan orucunu tutmak." (Buhari ve Müslim)

İbadet dediğimiz bu prensipler ihmale gelmez mazeret dışında terk edilmez, yoksa insan asi sayılır tövbesiz ölüp ahirete giderse asi müamalesini görür.

Dinin direği ve gözün nuru olan namaz'ı eğer iman sahibi isek ya burada kılacak yahut tövbesiz ahirete gidersek, narı cehennemde kaza edip çıkacağız.

İslamı bir başka direği Oruç; Ramazan ayında Musluman in geçerli mazeret dışında tutması gereken oruç ibadetidir.

Peygamberimiz (sav) bu durumu şöyle ifade ediyor:

"Kim Ramazan'da özürsüz ve hasta olmaksızın bir gün oruç yerse, bütün sene boyunca oruç tutsa onu yerine getirmiş olmaz." (et-Tergîb Vet' -Terhîb, 2:452)

Sevgili Peygamberimiz (sav)'in oruç tutmayanın ahiretteki cezasını şöyle anlatıyor:

"Ben uyuyor ken, iki adam geldi, iki koltuğumdan tutarak çıkması zor bir dağa götürdüler ve: "Buraya çık" dediler.

Ben de: "Çıkamam" deyince: "Biz onu sana kolaylaştırırız" dediler. Bunun üzerine dağa çıkmaya başladım. Ortasına gelince âniden kuvvetli sesler duyuldu.

Ben, "Bu sesler nedir?" deyince: "Cehennem halkının feryadıdır" dediler.

"Tekrar gitmeye başladık. Bir de gördük ki avurtları yarılmış, bu yarıklardan kanlar akan, ayakları bağlanmış bir topluluk!" Ben, "Bunlar kim?" dedim. "Oruçlarını vaktinden önce yiyenler (oruç tutmayanlar)" dediler. (et-Tergîb Vet' -Terhîb, 2:453)

İbadetleri yerine getirmenin büyük mükafatı olduğu gibi terk etmenin de elbette cezası olacaktır.

DUA VE SELAMLARLA