‘NİHAYET’
Diyarbakırspor, tarihinde hiç bu kadar uzun süre kendi sahasında galibiyete hasret kalmamıştı. Her zaman için rakip takımlar için korkulu bir deplasmandı. Ne yazık ki son 3 yılda o kadar kötü yönetildi,kan kaybetti ki Diyarbakır’da rakipler için çantada keklik haline geldi. Kaybettiklerimizi yazmaya kalkarsam satırlar yetmez. En önemlisi şehrin güveni,desteği ve inancı kaybedildi. Geçmiş yıllarda en kötü dönemlerde deplasman kaçırmayan vefakar insanlar iç sahada maça gelmez oldu. Maça gelmemenin elbette savunulur bir gerekçesi olmaz ama insanların neden küstüğünü iyi araştırmak ve irdelemek gerekir diye düşünüyorum.
Şimdi o kadar sorun içinde ayakta durmaya çalışıyor. Kimsenin bu çocuklardan şampiyonluk beklediği yok. Beklenti ;bu formayı en iyi şekilde temsil ederek güçleri yeterse, freni patlamış kamyon gibi her sene bir alt lige düşen koca kulübü 2.Lig’in altına düşürmemeleri. Sezon başından beri rakiplerine kolay teslim olmayan bu takım son 2 haftada 7 golü kalesinde görünce mücadeleci yapıdan uzaklaştıkları için eleştirilere maruz kalmışlardı. Tokatspor mücadelesi,hem alttaki bir takımı umutsuzluğa sevketmek hem de yeniden ligde kalma inancını yüksek tutmak adına önemli bir maçtı. İyi mi oynadı Diyarbakırspor? diye sorarsanız’ hayır’. Ama böyle maçlarda önemli olan kazanmaktır,onu da başardı. Diyarbakırspor’un kötü oynamasında rakibin şuursuz olmasının da payı vardı. Tokatspor, sadece oyun bozmaya çalıştı. Diyarbakırspor,topu yere indirip pas trafiği ile rakibi etkisiz hale getirmek yerine panik yapınca oyun sıkıştı. İkinci yarıda daha fazla pas yapan ve rakip kalede tehlikeli olmaya çalışan Diyarbakırspor, golü duran toptan buldu. 2.yarının başında benzer pozisyonu kaçıran Erkan, bitime yarım saat kala attığı golle gemiyi kurtaran kaptan oldu.
Maçı izleyen basın mensupları ile aramızda şöyle bir espiri oldu. Atatürk Stadı’ndaki galibiyet özlemi 787 gün sonra bitti. Ancak benim için süre daha uzundu. Bu statta gördüğüm son galibiyet, Diyarbakırspor’un 2008-2009 sezonu son haftasında Gaziantep Belediye’yi 2-0 yenerek Süper Lig’e adım attığı maç olmuştu. 2009’un Ağustos’unda kısa dönem olarak askere gittim,geldikten sonra bir daha Diyarbakır’da galibiyet görmedim. Benim için de ilginç bir sevinç oldu (!) diyebilirim.
Şimdi o kadar sorun içinde ayakta durmaya çalışıyor. Kimsenin bu çocuklardan şampiyonluk beklediği yok. Beklenti ;bu formayı en iyi şekilde temsil ederek güçleri yeterse, freni patlamış kamyon gibi her sene bir alt lige düşen koca kulübü 2.Lig’in altına düşürmemeleri. Sezon başından beri rakiplerine kolay teslim olmayan bu takım son 2 haftada 7 golü kalesinde görünce mücadeleci yapıdan uzaklaştıkları için eleştirilere maruz kalmışlardı. Tokatspor mücadelesi,hem alttaki bir takımı umutsuzluğa sevketmek hem de yeniden ligde kalma inancını yüksek tutmak adına önemli bir maçtı. İyi mi oynadı Diyarbakırspor? diye sorarsanız’ hayır’. Ama böyle maçlarda önemli olan kazanmaktır,onu da başardı. Diyarbakırspor’un kötü oynamasında rakibin şuursuz olmasının da payı vardı. Tokatspor, sadece oyun bozmaya çalıştı. Diyarbakırspor,topu yere indirip pas trafiği ile rakibi etkisiz hale getirmek yerine panik yapınca oyun sıkıştı. İkinci yarıda daha fazla pas yapan ve rakip kalede tehlikeli olmaya çalışan Diyarbakırspor, golü duran toptan buldu. 2.yarının başında benzer pozisyonu kaçıran Erkan, bitime yarım saat kala attığı golle gemiyi kurtaran kaptan oldu.
Maçı izleyen basın mensupları ile aramızda şöyle bir espiri oldu. Atatürk Stadı’ndaki galibiyet özlemi 787 gün sonra bitti. Ancak benim için süre daha uzundu. Bu statta gördüğüm son galibiyet, Diyarbakırspor’un 2008-2009 sezonu son haftasında Gaziantep Belediye’yi 2-0 yenerek Süper Lig’e adım attığı maç olmuştu. 2009’un Ağustos’unda kısa dönem olarak askere gittim,geldikten sonra bir daha Diyarbakır’da galibiyet görmedim. Benim için de ilginç bir sevinç oldu (!) diyebilirim.
Yazarın Önceki Yazıları
